ΧΑΙΡΩΝΕΙΑ

Προμηδισάντων σαρισοφόρων,
ανάχωμα έσχατον.
Άμωμε γη.
Τέκνων Σοφίας,
Μέτρου, Αρμονίας,
δεινώς πεσόντων,
δέκτρα Ιερή...

ΞΕΝΟΙ

Αιώνιοι μιας Παρασκευής
Μεγάλης εραστές
και των Μεγάλων αρνητές
θα μείνουμε Σαββάτων.
Των βυθισμένων καραβιών
αέναοι θερμαστές
και των πηγών που στέρεψαν
πότες νερών δροσάτων.
Ποτές για τον αναπαμό,
π' αποζητά τη γη
τη στέρεη, δεν κινήσαμε.
Πυξίδα του οδοιπόρου,
σ' αχαρτογράφητη σπηλιά,
σε φάτνη μυστική,
άστρο λαμπρό μας οδηγεί
η λάμπα του Εωσφόρου...

ΥΠΕΡ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ

ΥΠΕΡ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ

Τιμή σε σας,
οπού λιτά κι' απέριττα,
Βαρσίνες και Ρωξάνες
μη νυμφευθέντες,
θέσατε
υπεράνω κάθε χλιδής
τον βίον.
Όντως
στον εκπεσμόν πορεύτηκε η Ελλάς
"πλην Λακεδαιμονίων"...

Εν έτει 2014

(παραφράζοντας τον Φαίδρο Μπαρλά)

Μεγάλωσε,
"γνωρίζοντας" πως κάποτε "θ' αναστηθεί".
Κι' αυτός κι' οι πρόγονοί του
και των προγόνων του οι πρόγονοι
κι' όλων μαζί οι απόγονοι,
που 'τυχε να περάσουνε απ' "τον μάταιο τούτο κόσμο",
απόγονοι και πρόγονοι όπου Γης,
"θ' αναστηθούν".
Ώσπου διαίρεσε
της Γης τα τετραγωνικά
κι' αναρωτήθηκε
"πώς διάολο θα χωρέσουν όλοι
εκεί πάνω ;
Όμως,
(το ξανασκέφτηκε),
αφού χωρέσαν τόσοι
"τη νύχτα εκείνη",
πίσω απ' την καγγελόπορτα,
μπορεί και τούτο να μην είναι ανέφικτο θαρρώ"...

ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΣΥ ;

Ποιος είσαι σύ,
που θα σου δώσω λογαριασμό,
αν γουστάρω τον Μάο, τον Χίτλερ, τον Τσέγκινς Χαν,
τον Κάμενεφ, ή τον Τουταγχαμών ;
Ποιος είσαι σύ,
που θα σου δώσω λογαριασμό,
αν γουστάρω τον τροτσκισμό, τον ολτουγκεδερισμό,
τον ναζισμό, τον παρλαμεντισμό, ή την τιμοκρατία ;
Ποιος είσαι συ,
που θα σου δώσω λογαριασμό,
αν γουστάρω τον Χριστό, τον Μωάμεθ, τον Απολλώνιο,
τον Βούδα ή τον Ακενατών ;
Αν δεν το κατάλαβες,
ο τόπος των ιδεών και τον πίστεων,
όπου κι' αν βρίσκεται,
σίγουρα δεν είναι ο προθάλαμος
των ανακριτικών γραφείων...

ΜΕ ΔΑΝΕΙΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΝ

Δεν είναι "πηγαιμός για την Ιθάκη",

χωρίς το πάρσιμον της Τροίας,

κάθε ξεπόρτισμα.

Μπορεί
"μεσ΄στην πολλήν συνάφειαν" του κόσμου,

να 'ναι ευτελής του βίου πορεία, απλά.

Κι' ακόμη,

"σαν ξένη φορτική" μπορεί να συμβουλεύει

αντίσταση σ' ανύπαρκτες Σειρήνες
η ζωή μας...

Με νάνους "Κύκλωπες",
της μέθης "Λαιστρυγόνες",

δεν χρήζει αφοβίας η πάλη...

ΠΑΝ

                                 

Ποιος θα μπορέσει ν' αρνηθεί το βάδισμά σου Πάνα

στην ένζωη που διάλεξες να περπατήσεις γη ;

Σουραύλια πάντα θ' αντηχούν γύρω από κάθε μάνα

που της χαϊδεύουν τα μαλλιά οι έφηβοί της γιοί.

Σάρκες θα υγραίνονται καθώς τα βλέμματα θα σμίγουν

κάθε που απ' τη φαρέτρα του ο φτερωτός θεός

ξεσέρνει βέλη αλύπητα που στις καρδιές ανοίγουν

πληγές του πόθου αείρροες που τρέμει ο λογισμός.

Κι' όσοι νομίσαν πως μπορούν να πνίξουν τους βωμούς σου

στης σταυρικής θυσίας τους τ' αρρωστημένο "φως",

κρυφά θα λούζονται κι' αυτοί νύχτα στους ποταμούς σου...

Όλος ο Κόσμος μέγιστε, δικός σου είναι ναός !

Τ' ΑΣΤΕΡΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ

Τ' όνομα της Ουράνιας
επήρες Αφροδίτης,
"Μεράστρι" να 'σαι ολημερίς ,
το βράδυ "Αποσπερίτης".
Και πριν να φέξει ο ουρανός,
προβάλεις "Εωσφόρος",
"Αυγερινός" βιγλάτορας
κι' Ήλιου μαντατοφόρος.

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΠΙΣΤΟΙ

Σύνδρομο γνώσης κι' άγνοιας
μαζί. Σύμβολο πίστης.
Ο νους καθηλωμένος στο κενό.
Κι' ολόγυρα οι συνειρμοί της λήθης
ν' αντανακλώνται
ιεραρχώντας τον σφυγμό.
 Οι προσμονές τους,
στο προοίμιο του θανάτου,
 σα σκευρωμένα κρόταλα να ηχούν.
Κι' εκείνοι μόνοι
ν' ανυμνούν τη μοναξιά των.
Λίγοι ; Πολλοί ; Ποιος νοιάζεται ;
Ποιος βγαίνει
τη μέτρησιν να κάμει τη σωστή ;
Δεν είναι δίλλημα σα φτάσεις να διαλέξεις
το λίγο, το καθόλου ή το πολύ...

ΒΟΥΛΕΥΤΗΡΙΟΥ ΘΑΜΩΝ

Την κάλπην έχων σύμμαχον αβέβαιον, διάγει
τον βίον αυτού επίπονα εν μέσω αγορητών.
(Χώρια που ενίοτε φρικτόν
φάσμα ο νους προσάγει
ενστόλου καταλύοντος
βιαίως τον θεσμόν),
συχνάκις αφυπνίζεται και σχέδια παράγει
επανακαταμέτρησιν κάθιδρως συνιστών.
Πληρώνει τίμημα βαρύ
οσάκις αφικνείται
στα κεκτημένα έδρανα ο υπερεκλεκτός.
Σιγά να μην του παραβγεί
ο Άγνωστος που κείται
έξωθεν της βουλής Νεκρός...